Bırakın

Bir dünya bırakın biz çocuk kalmışlara.

İçinde, paramparça aşklara inat.

Dönmekten vazgeçmeyen bir dolap olsun,

.....ve gökten inmeyen gökkuşağı.

Cinsiyetsiz renklerle oynaşan kuşlar ötüp dursun.

Pembesinden mavisine.

Annesinin; “yemek hazır” demesinden sonra

Acıktığını anlayan insanlar da olsun.

Olsun ki,

Mahremiyeti, masumiyetlerle besleyen kalplere baka baka

Ortalığı kutsal ruhlar doldursun.

Bir dünya bırakın yalnız kadınlara,

Bir sevişme ritüelinin sonunda,

Çocuklarını yatağın ortasında bırakıp gitsinler.

Henüz olgunlaşan duyu organlarıyla,

Ney’in enstrüman olduğunu bilmesinler.

Babalarının hatırına,

Eşekleri beklesinler.

Bütün ölümleri görsünler.

Ama hiç ölmesinler.

Bir dünya bırakın hala çocuk olanlara,

Onlar yağmuru çizsin sulu boyalarıyla.

Karlara pamuk yapıştırsınlar,

Ata bakan Ali’nin hakkında ileri geri konuşmasınlar.

El ele tutuşan “zürefa” portrelerini hayata geçirsinler.

Bırakın dünyayı çocuklara.

Gülsünler, eğlensinler,

İstedikleri gibi çekip çevirsinler.

En masum halleriyle,

En büyük küfürlerini etsinler.
Yaş dolumunda;
....yedi renkten en görkemlisine yerleşsinler.

BELKİLER BELKİSİ