BELKİLER BELKİSİ

Bana gelirken kapatıyor dünyanın kaplarını,
Bense açıyorum tüm hayal pencerelerimizi.
Pembe gözlüklerimiz şöyle dursun;
En çok bir şeyler batırmayı seviyoruz;
Misal o gelirken güneşi batırıyor,
Bense kan kırmızı demlenmiş çaya bisküvilerimizi..
İkimizde farkındayız da dillendirmek büyük olay
O desen hep mahcup gibi hayata.
Beni sorsan, içimdekiler ağır, kalkmamakta..
Sana yapamadıklarım içimde kalıyor hep,
Seninle yapamadıklarım içimi kemiriyor.
Öpmeyi sevmem bilirsin sarılganımdır.
Yalnız bir sen öpmezsen alınganımdır.
Çoğu zaman hayata kırılganımdır.
Ah diyorum, bir kez daha gelsem.

Babamın eskilerimizi verdiği adamı gördüm bugün.
Bi köşeye pusup izlemiştim dizimi kanatan bisikletimin arabaya konuluşunu.
-ilk kan bağımız yokuş aşağı olmuştu-

Babamın anlarımızı verdiği adamı gördüm bugün.
Oysa ne yemekler yenmişti o masada
Kaç çilingir sofrasının kilitleri açılmıştı.

90'ları gördüm bugün
Ağaç evimi, asma altındaki koltuğumu, kumdan kalelerimi, uçan balonumu,
yedi kiremitte hep benim peşimde koşan arkadaşlarımı ve
kapı zilinin yerini tutan ses tellerimi.

Ben çocukluğumu gördüm bugün.

Pembe düşlerimiz olsun derken,
O çoktan kırmızıyı kendine mesken edinmişti bile.
Yine benimle ama insanoğlu ne zaman yetinmeyi bildi ki?
Her şeyi bırakıp gitmek için 'hadi' demesini bekliyorum.
İşte o zaman ellerimiz hep mutluluğa uzanıcak biliyorum.
Kısacası; Ben sana bakınca, içimde çiçekler açtığını gördüm.
              Ben sesini duyunca, bütün çiçekler sevilir sandım.



Hadi..