BELKİLER BELKİSİ

Çünkü, nedeni yok bu satırların.
Gözlerinden peydahlanan bebeklerin kanını akıttım,
Yalan yanlış aşkların peşinde senden parçalar aradım.
Çünkü, ellerinden tutamadım.
Dudaklarım kulaklarına hiçbir zaman fısıldayamadı sevgi cümlelerini.
Çünkü, katilim.
Sevdim.
Çünkü, katilim.
Yaşamayı hiç beceremedim.
Ufacık çocukların ellerinden elma şekerlerini çaldım.
O çocukların hepsini kırmızı balonlarla kandırdım.
Çünkü, çok yaşlandım.
Ağladım, ağlatmadım.
Ellerini kaybetmiş bir piyanistin matemini örttüm üzerime.
Kendi derdini çözemeyen psikoloğun içine işledim.
Kaderimin yazıldığı defteri yırttım attım.
Çünkü Tanrı'm yok benim.
Yalnızlıktan milim milim titriyor kemiklerim.
Notasını kaybediyor bütün büyülü müziklerim.
Çünkü, gelecekten korkuyorum, şimdiki zamana yetişemediğim için.
Kalbim kanıyor.
Çünkü, kalbim olur olmadık insanları durmaksızın anıyor.
Kimse inanmıyor bana.
Çünkü kimseye inanmadım bugüne kadar.
Çünkü katilim.
Eşcinsel bir fahişenin umudunu tükettiği yerdeyim.
Hiç doğmayacak olanın ana rahmindeyim.
Bertaraf edilen kimsesizliklerin baş rolündeyim.
Çünkü, perdeler siyah.
Çünkü perdeler kapanmadı.
Işıklar karanlık,
Aydınlık çok uzak,
kara görünmüyor.

Çünkü, nedeni yok bu satırların.
Çünkü, densiz, nedensiz sevdim.

Adama göre mutlu son,
Kadına göre ölümdü masalın sonu.
Bu yüzden yazmayı  hiç bırakmadı kadın.
Bir çok kahraman iliştirdi masalıına,
Pek çok eleştiri getirdi yaşamına.
Ne olusa olsun sonunu getirmeye yüreği yoktu.
Ama elbet kalem tükenecek, defter bitecekti.
...ve her kahraman kendi masalına veda edecekti.